Temat tradycyjnego, dwudniowego przeglądu jest bezpośrednim nawiązaniem do twórczości trzech wybitnych artystów-malarzy, pochodzących z terenu Karpat. Beksiński, Barbacki i Nikifor to trzy, zupełnie odmienne wizje w malarstwie, ale każda równie interesująca i ważna. Prócz sylwetek artystów, zaproponowane filmy przybliżą nam czas i otoczenie, które na nich wpłynęło. Wprowadzenie do seansów wygłosi nasz zaprzyjaźniony filmoznawca – Karol Szafraniec.
13 sierpnia, Kino SOKÓŁ, godz. 22.00
„Ostatnia rodzina”, Polska 2016, biograficzny, reż. Jan P. Matuszyński
Historia skomplikowanych relacji między członkami rodziny Beksińskich: malarzem Zdzisławem, jego żoną Zofią i synem Tomaszem. Akcja fabularnego debiutu Jana P. Matuszyńskiego – znanego z dokumentu "Deep Love" – rozpoczyna się w 1977, gdy Beksińscy przenoszą się z Sanoka do Warszawy. Przeprowadzka wywiera negatywny wpływ na Tomasza, który choć osiąga sukcesy jako tłumacz i prezenter radiowy, nie może poradzić sobie z nękającymi go stanami depresyjnymi. Mimo że w życiu bohaterów roi się od spektakularnych wydarzeń, Matuszyński woli pokazać ich codzienność, w której ból istnienia sąsiaduje z momentami autentycznego szczęścia. Nie stroniąc od czarnego humoru i nie ignorując specyfiki ekscentrycznych bohaterów, reżyser uczynił ze swego filmu uniwersalną opowieść o paradoksach bliskości.14 sierpnia, Stara Sandecja, godz. 22.00 (w razie niepogody - Kino SOKÓŁ, godz. 22.15)
„Portret Polaka”, Polska 2018, biograficzny / fabularyzowany dok., reż. Barbara Szewczyk
Bolesław Barbacki, malarz-realista okresu międzywojnia, powraca jako duch do swej pracowni. Przyglądając się przedmiotom tam zgromadzonym, artysta zabiera nas w przeszłość, w podróż przez wspomnienia o swoim bogatym życiu, które przeżywał w czasie niezwykle przełomowym dla Polski: od schyłku XIX wieku po katastrofę II wojny światowej. Wspomnienia przenoszą go w świat dzieciństwa i młodości, kreśląc szeroką panoramę życia rodzinnego, społecznego i politycznego. Wspomnienia te oraz obrazy jego nawiedzenia pustej pracowni przeplatają się z wywiadami, w których historycy, społecznicy i ludzie kultury Nowego Sącza opowiadają o życiu artysty, jego dziedzictwie i wpływie na historię miasta.
„Mój Nikifor”, Polska 2004, biograficzny / dramat, reż. Krzysztof Krauze
Oparta na autentycznych wydarzeniach historia ośmiu ostatnich lat życia Nikifora, zaliczanego do piątki najwybitniejszych prymitywistów świata. Nikifor przez większość życia był pogardzany, nie rozumiany i wyśmiewany. W Krynicy uchodził za pomylonego, budził strach albo śmiech. W 1960 jego losy krzyżują się z Marianem Włosińskim, młodym malarzem. Włosiński początkowo chce pozbyć się natręta, lecz gdy go lepiej poznaje, odkrywa tkwiący w nim geniusz, niesamowitą siłę jego malarstwa, brak przywiązania do doczesności i pokorę wobec sztuki. Porzuca malarskie ambicje, a sensem jego życia staje się opieka nad genialnym malarzem. Siedem lat później w warszawskiej "Zachęcie" odbywa się pierwsza retrospektywna wystawa prac Nikifora, która staje się jednocześnie dniem jego wielkiego triumfu.
